NWN World in the Shadow

Justyna

A poniżej wariacja na temat serwera. Żadna z tych postaci nigdy nie powstała, ale każda przypomina bć może jakąś z tych, które spotykamy na serwie...

Na Wschód od Tiroch

Powietrze w jaskini zadrżało od wrzasku walczących. Orkliny dosłownie wyskakiwały ze ścian. Pojawił się też ich wódz, który piskliwymi wrzaskami wydawał kamratom rozkazy. Nie wyróżniał się pośród kosmatych bestii.
Praad zbiegając do jaru między bestie zatrzymał się tylko na chwilę by zmówić cichą modlitwę, ale wojownik Ign wykorzystał to natychmiast, by wyprzedzić przyjaciela. Paladyn nie pozostawał jednak w tyle.
Topór Igna, płonący błogosławionym ogniem Torma zataczał świetliste łuki, przerywane jedynie wrzaskami konających orklinów, gdy płomienie dosięgały już celu. Miecz Praada, choć nieco wolniej, to niezwykle precyzyjnie odrywał ciało od kości i głowy od tułowi.
Co jakiś czas jakby z nikąd wydobywała się wypowiedziane szeptem inkantacja, a zaraz za nią w blasku światła na orkliny spadał grad magicznych pocisków.
Wódz orklinów zorientował się, że nie zdoła wygrać tej bitwy i zniknął w jednej z bocznych grot.
W panice rozmyślał nad tym, gdzie się ukryć jednocześnie wsłuchując się w oddalające się odgłosy walki, gdy nagle zauważył ruch przed sobą. Zmrużył oczy.
Czerń w jednym z parowów przed nim powoli poruszyła się i zalśniła czarną sierścią. Na chwilę cień przyjął w ciemnościach kształt pantery a potem stąpając lekko odwrócił się tak, by skrzyżować z orklinem spojrzenie zielonych ślepi. Szybciej niż noc skoczył zamieniając się w smugę kłów i pazurów.

* * *

Sala była ogromna a echo ciosów roznosiło się i potęgowało odbijając się od skalnych ścian i stalagnatów.
Praad z trudem odtoczył się przed spadającą na niego łapą gada. W uszach dźwięczało mu od magii buzującej wokół. Nawet w przybliżeniu nie potrafił określić, jak dużo zaklęć rzucił na niego mag.
Smok był już osłabiony. Z jego głowy sterczał wbity głęboko topór Igna, ale barbarzyńca leżał nieprzytomny, jego ciało wykręcone jak niedbale rzucona lalka.
Na jednej z półek skalnych, niezauważony jak dotąd przez smoka stał Idrian. Zużył już wszystkie zaklęcia, które mogły wyrządzić gadzinie jakąś krzywdę, z resztą większość swojej mocy wykorzystał, by podtrzymać tarcze chroniące przyjaciół przed smoczymi płomieniami. Została mu jeszcze jedna możliwość i właśnie teraz, widząc, jak rzucony ciosem pod ścianę paladyn ledwo wstaje na nogi na próżno szukając u pasa jeszcze jednej leczniczej mikstury, właśnie w tej chwili mag się zdecydował.
Uniósł dłonie, a kiedy zabrzmiały słowa w zapomnianym przed wiekami języku, w jego oczach zapłonął piekielny ogień. Zaklęcie, które wypowiedział na moment połączyło jak w pocałunku sferę materialną z Baator, by przepuścić tylko jednego z jej mieszkańców.
Czy można było walczyć ze złem używając zła? Kiedyś, jeszcze jako kapłan, wierzył, że taka walka przyniosłaby tylko ułudę zwycięstwa, a tak naprawdę sprowadziłaby na duszę cierpienie. Ale Idrian już dawno skończył z takim myśleniem. Może rzeczywiście walcząc z potworami sam stawał się potworem, ale dopóki zwyciężał i dopóki przynosiło mu to radość nie zamierzał przestawać zwyciężać.
Demon uśmiechnął się błyskając rzędami identycznych zębów i unosząc ostrze z płomieni nad głową z nieludzkim rykiem rzucił się na smoka.

(EDIT: Poprawiono błędy wymienione poniżej przez czytelników)

Kebur

bardzo ciekawe i w niektórych momentach trzymające w napięciu [ piszę tutaj o drugiej części Twojego opowiadania ]
dużo pisałaś o tym co działo się w czasie walki - szczególnie z tym magiem Idrian'em.
Mnie się podobało Smile

a do czego się można przyczepić to jedynie, że robiłaś literówki [ ale tylko czasami ] Smile

taka moja uwaga... ;D

Eli_PL

Oh, Justyna, ty się minęłaś z powołaniem, ty powinnaś zamiast napierdzielać w NWN wziąść kajecik i zacząć książki pisać.

Stary Bajarz

Nie wiem czy bardziej podobają mi się twoje historie, czy to jak "sprawdzasz" inne, ale też popełniasz kilka błędów (w moim mniemaniu). Pozwól, że przedstawię ci kilka:

powtórzenie cień-cień

Edek Mily

Ja pwiem krótko: "to jest super"
Eli ma racje powinnas pisac książki i może staniesz sie bardziej sławna od
autorki Harrego Pottera Very Happy

Pozdro i dozobaczenia naserwie

Justyna

Oczywiście, że celowo spowolniło akcję. Wódz orklinów oddalił się od walki. Wszystko miało zwolnić. Niemniej powtórzenie było, dzięki Smile

Co do braci się zgadzam, raczej kamratów miałam na myśli, a Ty to zrobiłeś jeszcze lepiej, no bo skoro był wodzem, to nie jego ludzie tam walczyli, tylko on sam.
Kurcze, ale nie potrzebowałam tego przejścia od walki z orklinami do walki ze smokiem. To nudny przestój. Jedyna ifnormacja jaka w tym opisie byłaby ważna brzmiałby:
"Walczyli z orklinami i po pokonaniu ich dotarli do jaskini smoka" Tylko że taką informację mam zawartą w tekście bez tego opisu, przecież sam stwierdziłeś, że tę droge pokonali, mimo, że tego nie opisałam. Więc ten opis ie był potrzebny. Umieszczanie w tekście opisu dla samego opisu jest niepotrzebne. Każde zdanie musi mieć jakiś cel, powód dla którego je tam umieszczono Smile

Tekst czytałam kilkakrotnie, ale masz rację, że napisałam go i poprawiałam od razu. Tekst musi troszkę poleżeć, zajrzenie do niego po dwóch dniach potrafi być zbawienne.
Hihihi, nie, smierdz wodza chciałam dokładnie tak opisać. W zasadzie poza ucieczką wodza, któtej opis był na szybko stworzony, całą resztę chciałam opisać mniej więcej tak, jak ją opisałam. Czasami brak wyraźnego opisu lepiej oddaje naturę rzeczy niż zbyt szczegółowy opis Smile

To tak jak w filmie, kiedy ktoś się przerażony skrada przez las/port/magazyn i nagle dostrzega wilka/demona/bandziora/gangstera, a potem jest ujęcie z daleka na las/port/magazyn i tylko słychać krzyk/śmiech/strzał/wycie. Nie widzisz sceny śmierci, ale wiesz, że miała miejsce. Taki był plan, tak to chciałam opisać. Pisanie po prostu co się dzieje jest jakieś takie lamerskie. Czasem trzeba, ale to niemądre.
Mogłam napisać, że "Wódz próbował uciekać, ale rozszarpała go pantera, wierny chowaniec Idriana"

Mogłam napisać

"Zatrzymali się przed klapą, którą zauważyli tylko dzięki niebywałej spostrzegawczości Praada. Idrian zaczął rzucaćź zaklęcia i po chwili Praada otaczały magiczne bariery chroniące go przed trafieniami, żywiołami i wszystkim, co smok mógłby próbować mu zrobić. Paladyn skinął głową i jako pierwszy zszedł po linie do kryjówki smoka. Kiedy już byli na dole..."

Ech, nie chce mi się tego kończyć. Chcę tylko powiedzieć, że jasne, MOGŁABYM napisać dokładnie, co robili bohaterowie, ale to bez sensu. To nudne. Zamiast tego napisałam:

Stary Bajarz

To się nazywa obrona własnej pracy! Może trochę źle skomentowałem to o co chodziło mi z tą śmiercią i faktycznie opis przejścia mógłby się wydawać nudny.... pozdrowienia