NWN World in the Shadow

Justyna

O. Komentarz Smile

Poczytaj, powiedz, jak się podobało Smile

Justyna

Prosze o usunięcie tego i dwóch kolejnych postów.

Justyna

Proszę o usunięcie powyższego mojego posta oraz (w miarę możliwości) tego i kolejnego posta.

Elerian

A nie lepiej było tego napisać w osobnym temacie? Czytelniejsze by się od razu stało...

RIK

Justyna mi się udało przeczytać(i nawet nie znudziłem się a wręcz mi się podobało) tylko jak do jasnej ciasnej ominąłem ten kącik nie zakładałbym mojego bo tematyka właściwie ta sama i tylko zajmuje miejsce kącik poezja i nie tylko może iść do kasacji i tak nikt nie chce pisać (a moje teksty są dość inne a ostatnio nawet dowiedziałem się że bardzo marne).
Pozdrawiam.

Yasiek

No to teraz ja Razz

Jako, że prawdopodobnie wracam na LotD po długiej przerwie, warto byłoby wreszcie napisać tego pierwszego posta... Wink

Jest jeszcze jeden podobny temat, nie wiem po co ;p jakby co to mnie nie obwiniajcie że napisałem tu a nie tam :> Po prostu nie zwracałem uwagi na daty i tak wyszło... ;p

"Wiersze" nie posiadają żadnych nazw i absolutnie nie wymagam abyście którykolwiek zrozumieli. Very Happy

Idzie...
Spogląda na cień,
który obok stąpa.
Kończy wędrówkę...
Zaczyna się dzień,
a noc znów była zbyt skąpa.

Szuka...
Szuka rozwiązania,
w wielkim lesie bez drzew.
Stoi...
Jest pośrodku - ma dość stania,
odczuwa dziwny gniew.

Myśli...
Myśli o niczym
lecz o wielu rzeczach.
Czuje się niepewnie...
Stoi pośród dziczy,
wszystkiemu zaprzecza.

Rozpacza...
Rozpacza nad losem
wielu osób i każdej jednostki.
Gonitwa myśli, samotność.
Ile to już wiosen?
Nie, to nie są błahostki...

Znowu sam...
Bez nikogo przy sobie.
Nikogo kto pomoże w potrzebie.
Smutek i zazdrość...
Gdy będziemy w grobie,
Spotkamy się w niebie...

Człowiek...
Jest maleńką częścią wszechświata
i nawet gdy zniknie, nikt nie zauważy...
Nikt nie wspomni jego losu,
kim był i co robił. Utrata...
Utrata tego, o czym marzył...

----------------------------------------------------

Pogrążam się ostatnio w mroku samotności,
Nie umiem doceniać się jako osoby.
Małe sukcesy nie dają mi radości,
ani żadnej dla życia ozdoby...

Niektórzy czasami próbują mnie pocieszać
lecz tak naprawdę mało kto mnie rozumie.
I zamiast się ukazać, lepiej się gdzieś wmieszać,
tylko po to, by zniknąć w życia tłumie...

Nie piszę tego, bo nudzę się w domu,
ani nie chcę forum zaspamować
Chociaż się nie zwierzam tak właściwie nikomu,
wolę by mnie bolała z tego głowa
Niż gdyby ktoś śmiał się ze mnie lub żartował.

Czuję się lepiej, gdy ktoś mnie wspiera.
Czuję, że jest ktoś kto czas mi umili,
Pogada ze mną, lecz aktualnie - teraz
Pogrążam się w mroku samotności nadchodzącej chwili...

Pozdrawiam, Yasiek